Z obserwacji zmian prawnych oraz przeprowadzanych przez polskiego ustawodawcę reform można wnioskować, że jednym z obecnych priorytetów jest ochrona oraz wsparcie najsłabszych obywateli. Widać to między innymi, po zróżnicowaniu zobowiązań podatkowych wobec różnych grup dochodowych, wsparciu w postaci ulg oraz zwolnień dla najuboższych i w innych programach pomocowych. Z drugiej strony, poszukiwane są nowe źródła dochodów budżetowych, by wystarczyło środków finansowych na dopięcie budżetu. Nic więc dziwnego, że kolejną gałęzią, w której wprowadzane są reformy, jest rynek stosunków pracy.
W Unii Europejskiej w 2018 roku w 22 spośród 28 państw obowiązują regulacje dotyczące płacy minimalnej. Większość krajów UE obrało politykę systematycznego wzrostu wynagrodzenia minimalnego, zwiększając w te sposób jego udział w przeciętnych wynagrodzeniach. Regulowane na poziomie krajowym stawki wynagrodzenia minimalnego nie obowiązują w Danii, Austrii, Finlandii, Szwecji, na Cyprze oraz we Włoszech. Nie oznacza to jednak, że w tych krajach nie obowiązują żadne przepisy dotyczące płacy minimalnej. Rozwiązania, jakie przyjęły te państwa, polegają na ustalaniu stawek na poziomie sektorów, grup zawodowych czy branży.