Przedsiębiorca, który zawiesza działalność gospodarczą, będzie zwolniony z obowiązku: prowadzenia ksiąg rachunkowych, sporządzania, badania, składania w sądzie rejestrowym oraz składania do publikacji sprawozdania finansowego oraz sporządzania i składania sprawozdania z działalności. Warunkiem zwolnienia jest zawieszenie działalności przez okres pełnego roku obrotowego. Dlatego w praktyce będzie można korzystać z tej możliwości dopiero w 2012 r., chyba że rok obrotowy jednostki jest inny niż rok kalendarzowy.
„Ustalenie, czy określona osoba jest podatnikiem podatku VAT wymaga dokonania przez sąd krajowy oceny, czy wykorzystywanie omawianego dobra polegające na jego stopniowej sprzedaży następuje w celu uzyskania stałych dochodów, z uwzględnieniem całości okoliczności sprawy, w szczególności czynników wskazujących na zamiar dokonywania tych transakcji w sposób powtarzalny. Nie ma przy tym znaczenia, że właściciel tego dobra nie nabył go w celu późniejszej sprzedaży ani że zostało ono przeniesione do majątku osobistego właściciela i tym samym wyłączone z działalności gospodarczej odrębnej od tej, z tytułu której osobę tę uznaje się za podatnika podatku od wartości dodanej.”
Opłata uzdrowiskowa, o której mowa w art. 17 ust. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.), jako opłata o charakterze ekwiwalentnym winna być pobierana za każdy pełny dzień pobytu osoby fizycznej w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach, którym nadano status uzdrowiska. Przy czym pod pojęciem dnia pobytu należy rozumieć dzień kalendarzowy.
W myśl artykułu 7091 kodeksu cywilnego transakcja leasingu występuje wówczas, gdy „finansujący zobowiązuje się, w zakresie swojej działalności, nabyć rzecz od określonego zbywcy na warunkach określonych w umowie i oddać ją korzystającemu do użytkowania albo używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas, a korzystający zobowiązuje się płacić finansującemu wynagrodzenie pieniężne w uzgodnionych ratach, co najmniej równe cenie nabycia rzeczy przez finansującego”.
Dnia 16 maja 2011 r. wchodzi w życie nowa ustawa – Prawo prywatne międzynarodowe, zastępująca dotychczas obowiązującą ustawę z dnia 12 listopada 1965 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 46, poz. 290 ze zm.), która w dużej mierze nie odpowiadała już potrzebom współczesności, związanym m.in. ze wzmożonym międzynarodowym przepływem zarówno ludności, towarów, jak i kapitału.