Bilans 2014, Inwentaryzacja 2015

Przeprowadzona inwentaryzacja środków pieniężnych w kasie wykazała niedobór gotówki z winy kasjera. Kierownik jednostki podjął decyzję o potrąceniu niedoboru z wynagrodzenia. Jak prawidłowo zaksięgować taką operację?

W związku z rozwiązaniem spółki jawnej nie wystąpi obowiązek, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że spółce jawnej a więc spółce osobowej nieposiadającej osobowości prawnej w związku z nabyciem towarów, które uprzednio zostaną wniesione w formie aportu przedsiębiorstwa w rozumieniu z art. 551 ustawy Kodeks cywilny nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, ze względu na czynność wyłączoną z opodatkowania. Nie zostanie więc spełniona przesłanka nakładająca obowiązek opodatkowania towarów w przypadkach wskazanych w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z jej rozwiązaniem spółka nie będzie więc obowiązana do sporządzenia spisu z natury i rozliczenia VAT.

Wielkimi krokami zbliża się ostatni dzień roku obrotowego. Jak corocznie, znaczna część przedsiębiorców zaczyna myśleć o przeprowadzeniu inwentaryzacji na jego zakończenie. Nie jest ona wyłącznie obowiązkiem wynikającym z Ustawy o rachunkowości, lecz również realizacją jej naczelnej zasady – przedstawienia wiarygodnego obrazu przedsiębiorstwa oraz dokonania wewnętrznej kontroli jednostki. O czym warto pamiętać, przygotowując się do inwentaryzacji?

Z ustawy o rachunkowości wynika jedynie obowiązek przeprowadzenia inwentaryzacji. A w naszej jednostce zapisano w instrukcji inwentaryzacyjnej, że obowiązkowo musi być przeprowadzane szkolenie przed inwentaryzacją. Czy jest to prawidłowe?

Termin przeprowadzenia inwentaryzacji materiałów w magazynie jest uzależniony od sposobu ich ewidencji. Jeżeli jest ona ilościowo-wartościowa i dotyczy przechowywania na terenie strzeżonym, to spis przeprowadza się raz w ciągu dwóch lat.

Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą lub wspólnicy spółek cywilnych sporządzający sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości (obowiązkowo lub dobrowolnie) powinni je złożyć w urzędzie skarbowym. Obowiązek ten należy wypełnić najpóźniej w terminie złożenia zeznania za rok ubiegły, czyli do 30 kwietnia. Roczne sprawozdanie finansowe stanowi bowiem załącznik do zeznania o wysokości dochodu składanego przez te osoby we właściwym urzędzie skarbowym.

Każda jednostka zobligowana jest do wyceny nie rzadziej niż na dzień bilansowy posiadanych aktywów (majątku) oraz pasywów (źródeł finansowania majątku). Ponieważ zdecydowana większość podmiotów określa swój dzień bilansowy jako 31 grudnia, zostało już tylko kilka dni na przypomnienie sobie zasad wyceny składników bilansowych. Dziś podpowiadamy, jak należy wycenić aktywa obrotowe.

Zamknięcie ksiąg rachunkowych następuje na dzień kończący dany rok obrotowy. Przed ich zamknięciem jednostka powinna przeprowadzić określone czynności, aby rzetelnie i jasno przedstawić sytuację majątkową i finansową oraz prawidłowo ustalić wynik finansowy.

W przypadku wyrobów gotowych, w zakresie ubytków alkoholu etylowego, możliwe jest przeprowadzanie inwentaryzacji z częstotliwością dwa razy do roku. Inwentaryzacja wyrobów gotowych w okresach pół rocznych jest zgodna z rozporządzeniem MF w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości istnieje obowiązek inwentaryzowania środków pieniężnych w kasach. Inwentaryzację należy przeprowadzić drogą spisu z natury na dzień bilansowy. W przypadku gdy zgodnie z decyzją kierownika będzie to dzień wolny, spis należy przeprowadzić na koniec ostatniego dnia roboczego lub na początku pierwszego w nowym roku.

Bilans jest jednym z elementów sprawozdania finansowego. Informacje w nim zawarte mają charakter statyczny, ponieważ dotyczą sytuacji na wybrany dzień (w przeciwieństwie np. do rachunku wyników, w którym o dynamiczności danych świadczy to, że zarówno przychody, jak i koszty są ponoszone w pewnym okresie). Często bilans przyrównuje się do fotografii (obrazu) firmy na dzień jego sporządzenia. Jakie są zasady dotyczące sporządzania bilansu uproszczonego?

Ponieważ wkraczamy już w ostatni miesiąc tego roku, wiele firm jest na etapie planowania – a niektóre przeprowadzania – inwentaryzacji, która polega na uzgodnieniu zapisów księgowych ze stwierdzonym stanem faktycznym, wyjaśnieniu i rozliczeniu ewentualnych różnic. Jakie są rodzaje inwentaryzacji? Kiedy należy ją przeprowadzić? I co najważniejsze – jak zinwentaryzować np. znaczną ilość materiałów sypkich lub jakie są alternatywne metody zliczenia samochodów w Twojej firmie?

Jedną z najpopularniejszych form inwentaryzacji jest spis z natury, niejednokrotnie określany w języku potocznym jako remanent. Jakie składniki majątku mogą być zinwentaryzowane tą drogą? Jakie są zasady przeprowadzenia spisu z natury?

Ustawa o rachunkowości nakłada na jednostki obowiązek inwentaryzacji składników majątku na ostatni dzień roku obrotowego. Słowo „inwentaryzacja” wychodzi się od łacińskiego określenia „invenire”, które znaczy tyle, co „znaleźć, odkryć”. Mimo iż w języku potocznym kojarzy się ona z dokonaniem spisu z natury określonych składników na wybranym obszarze, w prawie bilansowym może być przeprowadzona trzema metodami: wspomnianym spisem z natury, drogą potwierdzenia sald oraz porównania danych w księgach rachunkowych z danymi zawartymi w odpowiednich dokumentach źródłowych.

Inwentaryzację można przeprowadzić w sposób tradycyjny lub elektroniczny. Pod pojęciem „tradycyjny” można rozumieć przeprowadzenie inwentaryzacji poprzez ręczny spis towarów i materiałów oraz środków trwałych na arkuszach spisowych.

Przepisy dotyczące inwentaryzacji są dostępne w rozdziale 3 ustawy o rachunkowości. Jednak w ustawie o rachunkowości nie są doprecyzowane kwestie techniczne i organizacyjne dotyczące przeprowadzenia inwentaryzacji. Tak więc podczas przeprowadzenia inwentaryzacji niezwykle istotne jest ujęcie w polityce rachunkowej zasad, które umożliwią prawidłową jej realizację.

Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.

W związku z obowiązkiem przeprowadzenia inwentaryzacji na ostatni dzień roku obrotowego niejednokrotnie powstają różnice inwentaryzacyjne, czyli różnice pomiędzy stanem faktycznym i zapisem w księgach rachunkowych. W jaki sposób należy prawidłowo rozliczyć powstałe podczas inwentaryzacji różnice?

Inwentaryzacja składników majątku i źródeł ich pochodzenia, która jest sporządzana w określonym dniu umożliwia ustalenie różnic wynikających ze sprawdzenia stanu środków ze stanem obecnym w ewidencji księgowej.

Inwentaryzacja to ogół czynności, które mają na celu ustalenie lub weryfikację obecnego stanu aktywów i pasywów. Uwzględniając różnorodność posiadanego majątku, niezbędne jest zastosowanie wielorakich sposobów inwentaryzacji, co przyczynia się do tego, iż proces jest zazwyczaj złożony i pracochłonny.

Inwentaryzacja jest istotną czynnością w obszarze odpowiedzialności pracownika za powierzone mienie. Pozwala ustalić rzeczywiste niedobory i daje możliwość egzekwowania ich od pracowników.