Jednymi z podmiotów, którym przysługuje uprawnienie utworzenia hipoteki przymusowej, są Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego. Na mocy przepisów Ordynacji podatkowej podmiotom tym przysługuje hipoteka na wszystkich nieruchomościach podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego lub osób trzecich z tytułu zobowiązań podatkowych.
Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych, podlegających oprocentowaniu, stanowią odpłatne świadczenie usług i powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Jednakże, z uwagi na fakt, że – zgodnie z ustawą o VAT – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, to tym samym udzielenie pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy jako odpłatne świadczenie usług korzysta ze zwolnienia z VAT.
Faktura proforma jest powszechnie stosowana w obrocie gospodarczym, chociaż nie jest uregulowana żadnymi przepisami i właściwie z punktu prawnego nie istnieje. Jednakże, dla celów gospodarczych pełni istotną rolę i wręcz nie sposób zrezygnować z funkcji, jakie faktura proforma pełni. Pomimo, że proforma nie jest fakturą w rozumieniu ustawy o VAT, to jej otrzymanie może powodować obowiązek uregulowania płatności w mechanizmie podzielonej płatności (split payment).
Egzekucja administracyjna należności pieniężnych, to (jak każda egzekucja) oczywiście nic przyjemnego. Jednak wbrew temu co się sądzi, zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego w świetle przepisów ustawy o postępowania egzekucyjnym w administracji stanowi jeden z mniej uciążliwych środków egzekucyjnych. W przypadku prowadzenia takiej egzekucji osoba, której konto bankowe zostaje zajęte (tzw. zobowiązany) zostaje ograniczony w prawie dysponowania pieniędzmi na tym koncie ale oczywiście tylko do wysokości należności, która podlega egzekucji. Co do zasady rachunek bankowy pozostaje więc otwarty, a zobowiązany może dysponować swobodnie nadwyżką ponad zajętą kwotę. Zapraszamy do odsłuchania podcastu.
Przy sprzedaży nieruchomości, której wartość jest trudna do ustalenia lub wymaga oszacowania z uwagi na stosowne przepisy prawa, konieczna jest wycena przez rzeczoznawcę majątkowego. Z uwagi na obostrzenia prawne, jedynie osoby posługujące się tym tytułem mogą dokonywać wycen. Ich usługi są oczywiście odpłatne i nierzadko wynoszą sporą sumę pieniędzy. Stąd, sprzedający dążą do przeniesienia takiego kosztu na kupujących. Rodzi się zatem pytanie, czy taki koszt należy opodatkować oddzielnie, czy też stanowi on element ceny nieruchomości, a zatem podlega opodatkowaniu jak nieruchomość.
Transakcja dostawy terenu, na którym w momencie tej dostawy znajduje się budynek, nie może zostać uznana za dostawę „terenu budowlanego”, gdy owa transakcja jest gospodarczo niezależna od innych świadczeń i nie tworzy z nimi jednej transakcji, nawet gdy zamiarem stron było to, by budynek został w całości lub w części rozebrany w celu zwolnienia miejsca dla nowego budynku. Tak Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 4 września 2019 r. (sygn. C‑71/18) zinterpretował przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dyrektywa VAT).
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) orzekł w wyroku z 5 września 2019 r., że aby można było uznać fotografie za dzieła sztuki mogące korzystać (zgodnie z Dyrektywą VAT) z obniżonej stawki VAT, muszą być one wykonane przez twórcę, wydrukowane przez niego lub pod jego kontrolą, sygnowane i numerowane w granicach do trzydziestu egzemplarzy. Przepisy poszczególnych państw członkowskich UE nie mogą uzależniać prawa do obniżonej stawki VAT przy dostawie takich fotografii od innych kryteriów, a w szczególności od oceny ich charakteru artystycznego przez krajowy organ podatkowy.
