Przedsiębiorcy co raz częściej organizują lub biorą udział w wystawach, targach branżowych oraz innych eventach w celu pozyskania nowych kontrahentów, nawiązania kontaktów biznesowych. Nie wszystkie koszty, które ponosi przedsiębiorca w związku z tego typu wydarzeniami można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Między reklamą a reprezentacją jest cienka granica, a definicji legalnych nie znajdziemy w ustawach podatkowych - musimy posługiwać się orzecznictwem oraz interpretacjami podatkowymi. Organy podatkowe uznają, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty uznane za reprezentację, czyli wydatki zbyt okazałe czy wystawne.
Obowiązkowy split payment, biała lista, nowe zasady płatności podatku u źródła, elektroniczne kasy fiskalne, nowy JPK_VAT to część zmian podatkowych, których wdrożenie stanowi wyzwanie dla przedsiębiorstw. Skąd czerpać o nich informacje i jak sobie z nimi poradzić, gdy ich lista nieustannie się wydłuża? W związku z rosnącym zapotrzebowaniem na praktyczną wiedzę z tego obszaru oraz narzędzia wspomagające codzienną pracę, zapraszamy do udziału w II Forum Księgowości, realizowanym pod patronatem „Dziennika Gazety Prawnej” oraz portalu INFOR PL.
Masowa weryfikacja kontrahentów przy wykorzystaniu dostępu do API Białej Listy jest korzystna dla wszystkich podatników, w tym w szczególności dla średnich i dużych przedsiębiorców, którzy wykonują wiele transakcji. Dzięki masowej weryfikacji kontrahentów, jak podkreśla ekspert Grant Thornton, unikniemy nie tylko dodatkowych obciążeń administracyjnych, ale także dzięki temu, że ten proces jest automatyczny, unikniemy dodatkowych błędów.
1 stycznia 2020 r. wchodzi w życie nowelizacja kilku ustaw podatkowych: ustawy o VAT, Ordynacji podatkowej oraz obu ustaw o podatku dochodowym. Wprowadza ona zasadę, że płatności miedzy przedsiębiorcami przekraczające 15 tys. zł (nawet, jeżeli uiszczane są w mniejszych transzach), dokonywane na rzecz podatnika VAT nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu przedsiębiorcy płacącego (dłużnika), jeżeli zostaną uiszczone na inny rachunek bankowy niż wskazany w wykazie podatników VAT. Co to oznacza dla przedsiębiorców?
Ministerstwo Finansów udzieliło wyjaśnień odnośnie praktycznych problemów dotyczących uruchomionego od 1 września 2019 r. nowego wykazu podatników VAT (tzw. białej listy podatników). MF informuje co zrobić, jeśli w wykazie brakuje rachunku rozliczeniowego, jak aktualizować dane, gdzie zgłaszać błędy zauważone w Wykazie. MF wyjaśnia też, że zapłata na rachunek wirtualny nie będzie skutkować negatywnymi konsekwencjami podatkowymi. W wykazie podatników VAT brakuje rachunków własnych banków i SKOK-ów, jak też ministerstw czy izb administracji skarbowej, które są prowadzone przez te instytucje dla celów ich gospodarki własnej - MF deklaruje, że przed 2020 rokiem nastąpi zmiana przepisów by tego typu rachunki nie musiały podlegać sprawdzaniu przez płatników z wykazem.
W odpowiedzi na interpelację poselską Minister Finansów wyjaśnił, że wpłaty na rachunki wirtualne (subrachunki), które są przypisane do rachunku rozliczeniowego będą traktowane jak wpłaty na rachunek rozliczeniowy, który podlega zgłoszeniu do urzędu skarbowego (i zamieszczeniu w wykazie podatników VAT). Natomiast same rachunki wirtualne nie będą podlegały obowiązkowi zgłaszania do urzędu skarbowego w celu ich zamieszczenia w wykazie podatników VAT (tzw. biała lista). Ministerstwo Finansów przygotowuje objaśnienia podatkowe dot. białej listy podatników VAT, w których omówiona będzie kwestia dotycząca rachunków wirtualnych, powierniczych i depozytowych.
Organy podatkowe mają obowiązek kontrolować m.in. czy podatnicy nie zawyżają kosztów uzyskania przychodu, a tym samym, czy celowo nie zmniejszają podstawy opodatkowania. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości podatnik ma prawo do złożenia korekty (deklaracji, zeznania podatkowego), a jeżeli korekta nie zostanie złożona, organ wyda decyzję wymiarową w postępowaniu podatkowym.
Zgodnie art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT, zasady proporcjonalnej alokacji kosztów uzyskania przychodów nie będą miały zastosowania do przychodów uzyskanych z dywidend od spółek zależnych. Przepisy art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT mają zastosowanie w sytuacji, gdy podstawą opodatkowania jest dochód, natomiast w myśl art. 22 ustawy CIT podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku dywidend jest przychód. Oznacza to, że przychody z tytułu dywidend otrzymanych od spółek zależnych nie powinny być ujęte ani wśród „przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym” lub „przychodów ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego” (w liczniku proporcji), ani w „ogólnej kwocie przychodów” (w mianowniku proporcji).
Urzędy skarbowe z reguły nie kwestionują zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na leasing klimatyzatora montowanego w siedzibie firmy, czy pomieszczeniach, gdzie jest wykonywana działalność gospodarcza. Jednak w sytuacji, gdy siedzibą podatnika lub pomieszczeniami, gdzie jest wykonywana działalność jest mieszkanie, czy dom podatnika mogą pojawić się wątpliwości. Nie można bowiem zaliczyć do kosztów podatkowych wydatków poniesionych w celach osobistych.
Zgodnie z ustawą o CIT podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług niematerialnych (m.in. doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania, ubezpieczeń) poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają ustawowy limit.
Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują przepisy regulujące zasady dokonywania korekty kosztów (art. 15 ust. 4i-4l ustawy o CIT). Z przepisów tych wynika, że każda korekta przychodu lub kosztu, która nie będzie spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą omyłką, ma być dokonywana na bieżąco. Przepisy o korekcie kosztów mają zastosowanie również przy korygowaniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed 1 stycznia 2016 r. Wcześniej według ugruntowanego stanowiska organów podatkowych i sądów, korekty przychodów i kosztów należało dokonywać zawsze wstecz - bez względu na przyczynę (por. wyrok NSA z 25 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 4/13). Dla podatników oznaczało to obowiązek korygowania prowadzonych ewidencji i zeznań podatkowych niejednokrotnie nawet za kilka lat.
