28 sierpnia 2018 r. rząd przyjął projekt nowelizacji ustawy o PIT, który zakłada, że Krajowa Administracja Skarbowa wypełni za podatnika roczne zeznanie podatkowe, bez konieczności składania jakiegokolwiek wniosku w tej sprawie. Zmiany mają wejść w życie już od 2019 roku (tj. od rozliczenia za 2018 rok). Od 15 lutego do 30 kwietnia podatnik będzie się mógł zapoznać ze swoim PIT-em na Portalu Podatkowym. Osoby, które rozliczą się elektronicznie, otrzymają szybszy zwrot nadpłaty – maksymalnie w ciągu 45 dni. Projekt zakłada też skrócenie o miesiąc (z końca lutego na koniec stycznia) terminu w jakim podmioty obowiązane do sporządzenia PIT-8C, PIT-11, PIT-11A, PIT-40A oraz PIT-R, będą je przekazywać urzędowi skarbowemu.
Rok podatkowy w Polsce trwa od 1 stycznia do 31 grudnia, natomiast w Wielkiej Brytanii trwa on od 6 kwietnia do 5 kwietnia następnego roku. W wyniku zawartej pomiędzy Polską, a Wielką Brytanią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody z pracy w UK nie są opodatkowane w Polsce, ale są brane pod uwagę przy obliczaniu łącznej kwoty dochodu. Stąd wynika, że osoby które w danym roku uzyskały również dochody z pracy w innych krajach niż UK, mają również obowiązek wykazania swoich dochodów z pracy w Wielkiej Brytanii w swoim rozliczeniu PIT w Polsce.
Upominki przekazywane w taki sposób, by każdy zainteresowany miał możliwość ich otrzymania podczas organizowanych akcji promocyjno-marketingowych, np. w przypadku organizowania przez spółkę imprez o charakterze „drzwi otwartych”, powinny być traktowane jako przedmioty reklamowe, a wydatki na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jednakże w przypadku przeznaczenia upominków wyłącznie dla ograniczonej grupy podmiotów na imprezach organizowanych dla zaproszonych gości oraz dla klientów, np. w przypadku przekazywania im zakupionego samochodu, należy powiązać wydatki na ich zakup z reprezentacją, która jest wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.
Minister Finansów uważa, że pod kilometrówką (ewidencją przebiegu pojazdu) można zamieścić podpis składany w formie elektronicznej, złożony z imienia i nazwiska przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej (np. pracownika), umieszczany automatycznie na ewidencji po uprzednim użyciu stosownego, zindywidualizowanego hasła/loginu. Jeżeli taki podpis umożliwia jednoznaczne wskazanie jego autora, to można uznać go za „podpis podatnika”, o którym mowa w art. 16 ust. 5 ustawy o CIT. W takiej sytuacji nie ma, zdaniem Ministra, konieczności składania tradycyjnego, odręcznego podpisu lub posługiwania się kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
Obowiązujące od 9 lipca 2018 r. nowe zasady przedawnienia roszczeń są szczególnie istotne w kontekście Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 maja 2018 r. Uznano, że w sytuacji, gdy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, po zaciągnięciu kredytu odmawia jego spłaty po okresie przedawnienia, osiąga wówczas realne przysporzenie majątkowe. W rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy je traktować jako przychód z innych źródeł, które zostały zdefiniowane w art. 20 ust. 1 ustawy.
Zaproszenie kontrahenta na obiad, zamówienie cateringu do siedziby przedsiębiorstwa, czy przygotowanie konferencji wraz z wyżywieniem – to wszystko działania, które zdarzają się w praktyce wielu firm. Bardzo często wyżywienie jest jednym z nieodłącznych elementów efektywnej pracy zespołu lub wymaga tego rodzaj relacji z klientem. Zagadnienie zaliczenia tego typu działań do kosztów działalności gospodarczej, w związku ze zmianami dotyczącymi tak zwanych „kosztów reprezentacji”, budzi od kilku lat wiele kontrowersji. Jak w 2018 roku kształtują się zasady dotyczące kosztów posiłków i konferencji oraz na jakim stanowisku stoją organy podatkowe?
W obrocie gospodarczym często dochodzi do sytuacji, w której dana spółka decyduje się na cesję (sprzedaż) swoich wierzytelności do innego podmiotu. Bywa, że na wierzytelności te, oprócz należności głównej, składają się także naliczone lecz nieskapitalizowane odsetki. Zazwyczaj spółki podejmują decyzję o przeniesieniu wierzytelności na rzecz osoby trzeciej w przypadku gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że ich odzyskanie będzie bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe. W konsekwencji zbycie tych wierzytelności następuje poniżej ich wartości nominalnej, co prowadzi do poniesienia przez spółkę straty. W sytuacji gdy wierzytelności odsetkowe nie zostały zarachowane wcześniej do przychodu, strata z ich sprzedaży nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z przywołanym przepisem, kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne ekonomicznie koszty, które wykazują związek
z przychodami, a które jednoczenie nie zostały uwzględnione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych.
W związku z tym, że wynagrodzenie stanowiące opłatę za udzielenie gwarancji nie wiąże się z przekazaniem spółce żadnych środków finansowych, z których mogłaby ona korzystać, koszty te, jako niezwiązane z uzyskaniem lub korzystaniem z finansowania dłużnego, nie będą stanowiły dla podatnika kosztów finansowania dłużnego.
Po raz kolejny sąd administracyjny (WSA w Warszawie - wyrok z 16 maja 2018 r.) orzekł, że odsetki od należności wypłacanych z opóźnieniem są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. I to bez względu na to, czy należność główna jest z PIT, czy z niego zwolniona. Wyrok WSA w Warszawie jest na razie nieprawomocny. Jest jednak bardzo prawdopodobne, że sąd kasacyjny utrzyma go w mocy. Wskazują na to liczne, najnowsze wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W przypadku odszkodowań, kar umownych i innych wydatków wynikających z odstąpienia przez podatnika od umowy należy uznać, że wykazują one związek z przychodami, wówczas gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności.
Coraz więcej osób z zagranicy znajduje zatrudnienie w Polsce. Są to przede wszystkim sąsiedzi zza wschodniej granicy, których do Polski kierują względy polityczne oraz ekonomiczne. Będąc obywatelem innego kraju niż kraj pracy, np. Ukrainy należy pamiętać, że osoba taka podlega przepisom podatkowym nie tylko kraju pochodzenia (czy obywatelstwa), ale również kraju w którym uzyskuje przychody. Pracując w Polsce należy więc zawsze zweryfikować swoje obowiązki prawnopodatkowe wobec polskich organów podatkowych. Odpowiednio, pracodawcy zatrudniający cudzoziemców powinni stosować przepisy polskie oraz uczulić swoich pracowników na kwestie regulacji zagranicznych oraz międzynarodowych.
Okazuje się, że tak. Ale oczywiście nie w każdym przypadku. W dwóch wydanych w kwietniu 2018 r. interpretacjach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że ponoszone przez spółkę z o.o. wydatki na stosowny ubiór i kosmetyki dla pracowników, którzy kontaktują się z klientami przez internet w formie wideorozmów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Na korzystną interpretację w tym zakresie mogą liczyć także twórcy filmów i zdjęć reklamowych. Natomiast organy podatkowe nie zgadzają się, by tego typu wydatki do kosztów mogli zaliczać aktorzy, prezenterzy, czy osoby prowadzące blogi internetowe.
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Ministerstwo Finansów wyjaśnia jak rozumieć ten przepis.
