Faktury elektroniczne to coraz częściej stosowane rozwiązanie. Rok do roku przyrost liczby e-dokumentów dotyczących transakcji sięga globalnie 20 procent. Faktura elektroniczna to oszczędność czasu, papieru, kosztów wydruku, wysyłki i jednocześnie łatwość przechowywania i dostępu. Coraz głośniej mówi się o państwach, takich jak Brazylia, gdzie wprowadzono centralną ewidencję faktur (oczywiście w postaci elektronicznej), co uszczelnia system podatkowy i zapobiega nieprawidłowościom w płaceniu podatków, ale równocześnie pozwala na korzystanie z oszczędności przez większość przedsiębiorców oraz pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo obrotu. Warto zatem powtórzyć ogólne założenia prawne dotyczące stosowania faktur elektronicznych.
Zawarliśmy umowę o dostawę kilku partii towaru. Za jedną część towaru zapłaciliśmy na podstawie faktury pro forma, za drugą – otrzymaliśmy fakturę zaliczkową, a kolejna, trzecia partia dopiero ma przyjść. Ale już wiadomo, że kontrahent ma problem z prawidłowym udokumentowaniem transakcji i jak na razie nie możemy się doprosić faktury sprzedaży do pierwszej partii (do faktury pro forma). Z fakturą zaliczkową jakoś by się dało zaksięgować część transakcji, lecz w przypadku faktury pro formy takiej możliwości nie mamy. Jak zmotywować kontrahenta do wystawienia faktury?
Fakturą elektroniczna została w ustawie o podatku od towarów i usług zdefiniowana jako faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym. W dobie dzisiejszej dbałości o środowisko, a także techniki, coraz więcej firm decyduje się na wystawianie faktur elektronicznych – ponieważ jest to wygodne, czasooszczędne i szybkie. Czy wystawiając fakturę w formie elektronicznej, konieczne jest ich przesłanie w określonym formacie (np. PDF), czy wymagane jest dosłanie oryginału papierowego? Jakim warunkom powinna odpowiadać faktura, aby była ona uznana za dowód podatkowy?
Trybunał Konstytucyjny uznał, że pociągnięcie do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe, na podstawie art. 62 § 2 k.k.s., osoby fizycznej, wobec której, za ten sam czyn, tj. wystawienie nierzetelnej (fikcyjnej) faktury, zastosowano obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, nie stanowi naruszenia zasady ne bis in idem, czyli zakazu podwójnego karania.
Pełnomocnik, działający w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy, przed wykonaniem jakiejkolwiek czynności, musi uzyskać stosowne pełnomocnictwo. Jeżeli chce on składać deklaracje podatkowe i przesyłać je za pośrednictwem sieci Internet zwykłe pełnomocnictwo nie jest wystarczające. Niezbędne jest złożenie do urzędu skarbowego w formie papierowej pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej na druku UPL-1. Obowiązek ten dotyczy księgowych, doradców podatkowych, biur rachunkowych a także wszystkich innych pełnomocników składających deklaracje PIT-28, PIT-36, PIT-36L.
W związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy podatku PIT oraz podmioty niepełniące funkcji płatnika w tym podatku zostali zobowiązani do przesyłania urzędom skarbowym deklaracji (PIT-4R, PIT-8AR), informacji (PIT-8C, PIT-11, PIT-R, IFT-1, IFT-3) oraz rocznego obliczenia podatku (PIT-40) za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Nowelizacja objęła również Rodzinne ogrody działkowe (ROD).
