Krajowa Administracja Skarbowa, która ruszyła 1 marca, to połączenie administracji podatkowej, kontroli skarbowej i Służby Celnej. Jej szefem jest wiceminister finansów Marian Banaś. Reforma ma pozwolić lepiej wykorzystać potencjał służb podatkowych, celnych i kontroli skarbowej. Jak zapewnia resort finansów, bać się powinni tylko oszuści, a nie uczciwi przedsiębiorcy.
Ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, która ma wejść w życie w pierwszej połowie tego roku, reguluje w jednym akcie prawnym zasady związane z wymianą informacji podatkowych z innymi państwami, obowiązki instytucji finansowych w zakresie automatycznej wymiany tych informacji, kontrolę ich wykonywania, jak również obowiązki dotyczące automatycznej wymiany informacji pochodzących z informacji o jednostkach wchodzących w skład grupy podmiotów.
Wchodząca w życie z dniem 1 marca br. ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej zmieni na pewno strukturę organizacyjną skarbówki. Nie przewiduje jednak - jak zauważa dr Irena Ożóg, ekspert BCC ds. prawa podatkowego - nowych, specjalnych, dotąd nieprzysługujących fiskusowi uprawnień, zbiera natomiast w jednym akcie prawnym kompetencje urzędów skarbowych, celnych i urzędów kontroli skarbowej, pozostawiając przy tym procedury kontrolne bez zasadniczych zmian.
Wielka reforma administracji skarbowej już wkrótce stanie się faktem, z dniem 1 marca 2017 r. zacznie bowiem funkcjonować Krajowa Administracja Skarbowa. Struktura organów podatkowych ulegnie całkowitej zmianie, przez co zapewniony ma zostać skuteczniejszy pobór danin oraz mają powstać nowe, skuteczniejsze narzędzia do walki z nieuczciwymi podatnikami. Zasadnicza część zmian dotyczy więc reformy struktury administracji i dotychczasowych narzędzi, niemniej – jak podkreśla Marcin Książek z Grant Thornton – również podatnicy muszą być świadomi, że część zmian dotknie również ich samych.
Co do zasady koszty postępowania przed organami podatkowymi ponosi Skarb Państwa, województwo, powiat lub gmina. Jest to norma ogólna, wywodząca się z dyspozycji art. 264 Ordynacji podatkowej, niedotycząca wszystkich, możliwych wydatków. Koszty, w większości nie są też zwracane z urzędu, ale na wniosek uczestnika postępowania.
Tajemnicę zawodową najczęściej definiuje się jako obowiązek nieujawniania informacji pozyskanych w związku z wykonywanym zawodem zaufania publicznego. Do zawodów tych należą przede wszystkim lekarze, pielęgniarki, adwokaci, radcowie prawni, czy doradcy podatkowi. Przedstawiciele tych zawodów zobowiązani są do zachowania w tajemnicy informacji poufnych pod sankcją odpowiedzialności dyscyplinarnej, cywilnej, a nawet karnej.
Utworzenie Krajowej Administracji Skarbowej, czyli połączenie służby celnej, administracji podatkowej i kontroli skarbowej, planowane na 1 stycznia 2017 r., to nie reforma służb podległych Ministerstwu Finansów, co najwyżej modernizacja, która sankcjonuje prawnie dotychczasowy stopień upolitycznienia organów skarbowych - oceniono w raporcie Centrum Analiz i Studiów Podatkowych SGH.