Każda jednostka gospodarcza, także gospodarstwo rolne, posiada rzeczowy majątek trwały i obrotowy. W gospodarstwach zajmujących się produkcją roślinną głównym składnikiem majątku trwałego są grunty rolne, a majątku obrotowego plony, będące wynikiem produkcji, np. zboża, warzywa. W jednostkach zajmujących się produkcją zwierzęcą środki trwałe to zwierzęta. Zwierzęta będą też elementem aktywów obrotowych.
Przedsiębiorstwa, biura rachunkowe, urzędy czy spółdzielnie łączy wiele, ale na pewno to, że każdy z wymienionych podmiotów wystawia powtarzające się faktury. Sytuacja ta ma miejsce wszędzie tam, gdzie dokumenty wystawiane są nie na podstawie tego, co w danej chwili zostało sprzedane, a cyklicznie, w odniesieniu np. do świadczonych usług stałych.
To, czy jednostka (osoba fizyczna lub prawna) powinna prowadzić księgi rachunkowe, nie zależy od rodzaju prowadzonej przez nią działalności. Ustawa o rachunkowości nie wyszczególnia działalności, które podlegają jej przepisom. Stąd wniosek, że niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności jednostka ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli jest wymieniona w art. 2 tej ustawy.
Sąd Najwyższy w dniu 18 grudnia 2013 r. podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I KZP 19/13), w której stwierdził, że przedmiotem czynności przestępstwa określonego w art. 299 § 1 k.k. są wymienione w tym przepisie "środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości" pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia czynu zabronionego: sprawcą przestępstwa może być również sprawca czynu zabronionego, w tym oszustwa, z którego popełnieniem związana jest korzyść w postaci odliczenia lub zwrotu podatku od towarów i usług.