Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w nieruchomościach niebędących ich własnością, stają często przed koniecznością poniesienia określonych nakładów na te nieruchomości. Konieczność poniesienia tego typu nakładów pojawia się zazwyczaj w momencie podjęcia działalności w nowej siedzibie, uruchomienia nowej placówki handlowej, otwarcia nowego oddziału lub filii, itd. W tego typu sytuacjach pojawia się pytanie, w jaki sposób poniesione nakłady powinny zostać potraktowane dla celów podatku dochodowego (CIT lub PIT)?
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (środki trwałe - art. 16a ust. 1 ustawy o CIT).
Podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy uwzględnieniu, iż zmiany stawek dokonuje się od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna, wobec czego podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0,1%.
W większości mikro i małych przedsiębiorstw które podlegają pod ustawę o rachunkowości, czyli prowadzą pełną księgowość, polityka rachunkowości dotycząca amortyzacji dostosowana jest do przepisów podatkowych. Jednak zdarza się, że stawki amortyzacyjne, bilansowa i podatkowa, z różnych powodów odbiegają od siebie. Wówczas powstaje kłopot, jak zaewidencjonować takie zdarzenie gospodarcze, aby żaden koszt nie został ominięty.
W 2017 roku nie ma jednej kwoty wolnej od podatku, bo skala podatkowa PIT uległa zmianie (zwiększona została liczba kwot zmniejszających podatek). Podatnicy, którzy w 2017 roku nie osiągną dochodu większego niż 6,6 tys. zł nie muszą płacić żadnego podatku, a osoby, które zarobią więcej niż 127 tys. zł nie mają żadnej "kwoty wolnej". Kwota wolna w wysokości 3091 zł dotyczy w 2017 roku tych podatników, którzy osiągną w całym roku dochody z przedziału od 11.001, zł do 85.528 zł. W latach 2009-2016 najwyższy dochód (opodatkowany wg skali podatkowej PIT) osoby fizycznej niepowodujący obowiązku zapłacenia podatku dochodowego PIT wynosił dla wszystkich podatników 3091 zł. Jeżeli podatnik osiągnął dochód niższy od kwoty wolnej i tak ma obowiązek złożenia zeznania rocznego. W takich przypadkach można na ogół liczyć na uzyskanie zwrotu uiszczonych w trakcie roku zaliczek na PIT.