W zależności od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie odpowiedniego zaplecza infrastrukturalnego, pozwalającego na realizację zadań, do których została powołana jednostka gospodarcza. Oznacza to, że w niektórych przypadkach przedsiębiorcy muszą zainwestować środki pieniężne w wybudowanie odpowiedniej budowli, na przykład hali produkcyjnej. Wiąże się to jednak z wieloma obowiązkami na gruncie podatkowym: trzeba pilnować terminu odliczenia VAT-u, amortyzację rozpocząć we właściwym czasie i uwzględnić podatek od nieruchomości.
W dniu 29 kwietnia 2011 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok, w którym uznał, że zezwolenie na ujawnienie danych osobowych i wizerunku osoby, przeciwko której toczy się postępowanie karne, wydane na wniosek określonego dziennikarza lub redakcji, jest skuteczne wobec wszystkich dziennikarzy i redakcji (sygn. akt I CSK 509/2010, dalej „wyrok”).
W naszej poniższej publikacji postaramy się wyjaśnić kim jest administrator hipoteki oraz jakie są jego zadania na gruncie zarówno ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1361, dalej „ustawa o księgach wieczystych i hipotece”), jak i ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 120, poz. 1300 ze zm., dalej „ustawa o obligacjach”).
Używanie do celów prowadzonej działalności gospodarczej środków trwałych stanowiących cudzą własność jest obecnie praktyką powszechną. Często zdarza się również, że przedmioty te, aby mogły być w pełni użyteczne, wymagają dodatkowych nakładów. Jeśli zmiany wprowadzone w cudzym składniku majątkowym posiadają znamiona ulepszenia, to zainwestowanych środków nie można rozliczyć bezpośrednio w kosztach podatkowych. W ciężar kosztów należy odnieść je przez odpisy amortyzacyjne. Największych problemów podatkowych nie budzi jednak amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym, lecz jej zakończenie.
Rozstrzygnięcie przez sąd sprawy cywilnej zajmuje zwykle dużo czasu. W niektórych sprawach bywa, że od momentu wniesienia pozwu do zakończenia postępowania mija kilka lat, podczas których sytuacja faktyczna lub prawna stron może się znacząco zmienić, co uniemożliwia wykonanie zapadłego wyroku. Uniknięciu takiej sytuacji i zabezpieczeniu roszczeń stron postępowania, służą przepisy o postępowaniu zabezpieczającym – unormowane w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm., dalej „KPC”).
Zapewne każdy spotkał się z tymi dwiema instytucjami prawa cywilnego, jednakże tylko nieliczni są w stanie wskazać dokładnie jakie cechy różnią, a jakie upodabniają do siebie separację i rozwód w praktyce. Najczęściej nie interesujemy się nimi, jeśli wszystko układa nam się dobrze z naszym mężem albo żoną, ale gdy zaczyna się coś psuć i pojawiają się trudne do przezwyciężenia problemy, w pośpiechu, nieraz pochopnie, podejmujemy decyzję np. o rozwodzie. Czy słusznie? Na to pytanie oczywiście nie będziemy w stanie udzielić odpowiedzi, ale postaramy się Państwu ułatwić podjęcie decyzji przez wyjaśnienie w naszych najbliższych publikacjach, czym charakteryzują się obie te instytucje i co w praktyce różni rozwód od separacji.
