6 sierpnia 2019 r. Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, która, w intencji autorów projektu, ma na celu wzmocnić płynność finansową przedsiębiorstw poprzez zredukowanie występowania zatorów płatniczych. W zakresie podatków dochodowych (zarówno PIT, jaki i CIT) nowelizacja wprowadza nowe regulacje w zakresie nieregulowanych w terminie należności, czyli tzw. ulgi na złe długi, na wzór mechanizmu funkcjonującego w VAT.
O ile prawodawca wymaga od osób, dla których tworzy normy, dochowania należytej staranności, o tyle sam często tej staranności nie dochowuje. Ani przy tworzeniu nowych regulacji podatkowych, ani przy redagowaniu objaśnień, które mają tłumaczyć ich zawiłości. Nie inaczej jest w przypadku przepisów, dotyczących podatku u źródła.
Zgodnie art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT, zasady proporcjonalnej alokacji kosztów uzyskania przychodów nie będą miały zastosowania do przychodów uzyskanych z dywidend od spółek zależnych. Przepisy art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT mają zastosowanie w sytuacji, gdy podstawą opodatkowania jest dochód, natomiast w myśl art. 22 ustawy CIT podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku dywidend jest przychód. Oznacza to, że przychody z tytułu dywidend otrzymanych od spółek zależnych nie powinny być ujęte ani wśród „przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym” lub „przychodów ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego” (w liczniku proporcji), ani w „ogólnej kwocie przychodów” (w mianowniku proporcji).
Zgodnie z ustawą o CIT podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług niematerialnych (m.in. doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania, ubezpieczeń) poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają ustawowy limit.
Od 1 stycznia 2019 r. wprowadzono preferencyjne rozwiązanie w podatkach dochodowych nowy instrument wsparcia znany również jako „Patent Box”, „IP Box”, „Intellectual Property”, „Knowledge Development Box”, który ma za zadanie wspierać innowacyjność polskich przedsiębiorców., Można dzięki niemu uzyskać pomoc nie tylko na etapie tworzenia nowych rozwiązań, ale także na etapie ich komercjalizacji.
Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują przepisy regulujące zasady dokonywania korekty kosztów (art. 15 ust. 4i-4l ustawy o CIT). Z przepisów tych wynika, że każda korekta przychodu lub kosztu, która nie będzie spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą omyłką, ma być dokonywana na bieżąco. Przepisy o korekcie kosztów mają zastosowanie również przy korygowaniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed 1 stycznia 2016 r. Wcześniej według ugruntowanego stanowiska organów podatkowych i sądów, korekty przychodów i kosztów należało dokonywać zawsze wstecz - bez względu na przyczynę (por. wyrok NSA z 25 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 4/13). Dla podatników oznaczało to obowiązek korygowania prowadzonych ewidencji i zeznań podatkowych niejednokrotnie nawet za kilka lat.
Z uwagi na swoją złożoną i szczególną strukturę spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe mają swój odrębny sposób opodatkowania. Wydaje się, że można by było stosować do nich zasady właściwe dla spółek kapitałowych, ale niestety nie, ponieważ nie są osobami prawnymi, a ponadto stanowią zrzeszenie osób, a nie kapitałów. Jak w związku z tym wygląda opodatkowanie spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych?
