Od maja 2017 r. prowadzę biuro rachunkowe. Nie jestem doradcą podatkowym. Nie jestem także czynnym podatnikiem VAT, korzystam bowiem ze zwolnienia podmiotowego. Dotychczas moimi klientami były osoby fizyczne prowadzące działalność. Mój nowy klient – spółka – życzy sobie, abym każdorazowo brała udział w czynnościach podczas kontroli podatkowych, udzielała wszelkich niezbędnych informacji i udostępniała dokumentację. Czy fakt, że będę uczestniczyć na podstawie pełnomocnictwa w czynnościach kontrolnych odbywających się w firmie klienta, nie spowoduje automatycznie utraty prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT?
Przedsiębiorcy i eksperci mają różne zdania odnośnie sensowności stworzenia Kodeksu należytej staranności w VAT. Jedni uważają, że Kodeks jest niezbędny, choć niełatwo tak go skonstruować, by obowiązki w nim zawarte nie obciążały nadmiernie podatników. Inni podkreślają, że w relacjach z podejrzanymi kontrahentami wystarczy zastosować split payment, co wystarczy by niedopuścić do wyłudzenia lub oszustwa w VAT.
O najważniejszych zmianach w VAT w latach 2017-2018: split payment, JPK_VAT, kasach fiskalnych online, białej liście podatników VAT, liście dobrych praktyk i innych planach Ministerstwa Finansów rozmawiamy z Wojciechem Śliżem, dyrektorem departamentu Podatku od Towarów i Usług w Ministerstwie Finansów.
Wyrok TSUE w sprawie Paper Consult (C 101/16) z 19 października 2017 r., dotyczący prawa do odliczenia VAT od podatników „nieaktywnych”, tak jak się można było spodziewać uwzględnia opinię Rzecznika Generalnego. Rzecznik wypowiadając się czerwcu br. w sprawie pytań prejudycjalnych, wniesionych przez rumuński sąd wskazał bowiem, że dyrektywa 2006/112 stoi na przeszkodzie przepisom państw UE, które przewidują odmowę odliczenia z tego tylko powodu, że podatnik, od którego nabyto towary lub usługi, został uznany za „nieaktywnego". Powyższe potwierdził również TSUE w orzeczeniu z 19 października 2017 r.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 19 października 2017 r. wyrok, w którym uznał, że sprzeczne z dyrektywą w sprawie VAT są przepisy, które odmawiają podatnikowi prawa do odliczenia VAT tylko z tej przyczyny, że wystawca faktury został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT. Podatnik (nabywca) powinien mieć prawo przedstawić dowody świadczące o jego należytej staranności i dobrej wierze, a zwłaszcza świadczące o tym, że dostawca mimo wykreślenia z rejestru czynnych podatników VAT zapłacił podatek należny.
Minister Rozwoju i Finansów potwierdził we wrześniu 2017 r. w odpowiedzi na zapytanie poselskie, że wykorzystanie waluty bitcoin do nabywania towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast w kwestiach opodatkowania VAT usług świadczonych przez operatorów portfeli cyfrowych, w przypadku tzw. „wykopywania bitcoinów”, a także usług związanych z pośrednictwem świadczonym przez giełdy wymiany, stwierdził, że nie można tu zająć jednoznacznego stanowiska.
Jest już wysoce prawdopodobne, że zostanie powołana sejmowa komisja śledcza w sprawie gigantycznych strat w dochodach w podatkach, zwłaszcza od towarów i usług, powstałych po naszym „wuniowstąpieniu”, w szczególności w latach 2007-2017. W poprzedniej wersji tego podatku, obowiązującej w latach 1993-2004, nie było żadnej „luki podatkowej”; wręcz odwrotnie - wpływy rosły (w 1993 roku aż o 73%), zwroty nie przekraczały średnio 20% wpływów (obecnie to ponad 40%), a wyłudzenia stanowiły margines, nie przekraczający kilku procent dochodów, czyli poziomu charakterystycznego dla systemu podatkowego jako całości.
Należy zgodzić się z poglądem, że prounijna wykładnia art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że zwolnieniu od VAT podlegają transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny oraz takie, które skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe. Zwolnienie takie nie ma natomiast zastosowania do zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. W konsekwencji, usługi informatyczne związane z obsługą kart płatniczych dla banku nie korzystają ze zwolnienia z VAT.
Zgodnie z obowiązującą praktyką, podmioty, które świadczą usługi budowlane i budowlano-montażowe co do zasady w umowach z inwestorami ustalają szczegółowy harmonogram prac (podzielony na poszczególne etapy). Zazwyczaj każdy taki etap kończyć się sporządzeniem protokołu zdawczo – odbiorczego, który w przypadku braku zastrzeżeń inwestor podpisuje. W konsekwencji, zakończenie danego etapu prac oznacza, że usługa jest wykonana wraz z podpisaniem końcowego protokołu odbioru robót i usługodawca może wystawić fakturę za wykonane usługi. Powstaje jednak wątpliwość kiedy w ww. sytuacji powstaje obowiązek podatkowy w VAT?
