Ujednoliconą podstawę wymiaru podatku VAT, przewidującą zwolnienie „niektórych usług kulturalnych”, należy interpretować w ten sposób, że nie ma ona skutku bezpośredniego w takim sensie, że przypadku braku transpozycji (implementacji) przepisu, nie może on zostać bezpośrednio powołany przez instytucję prawa publicznego lub inną uznaną przez zainteresowane państwo członkowskie instytucję kulturalną świadczącą usługi kulturalne.
Polscy medaliści XXXI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, podobnie jak medaliści igrzysk olimpijskich w poprzednich latach mogą liczyć zarówno na emeryturę olimpijską, jak i na jednorazowe nagrody pieniężne. Świadczenie przyznawane i wypłacane przez ministra sportu polskim medalistom olimpijskim, którzy ukończyli 40 rok życia (tzw. emerytura olimpijska) wynosi w 2016 roku 2.623,38 zł miesięcznie. Świadczenie to jest zwolnione z podatku dochodowego. Zwolnione z PIT są także nagrody dla olimpijczyków wypłacane przez Polski Komitet Olimpijski. Inne nagrody przyznawane przez ministra sportu za wybitne osiągnięcia sportowe, czy nagrody fundowane olimpijczykom przez prywatnych sponsorów nie korzystają ze zwolnienia z PIT.
Aby nie zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) od sprzedaży nieruchomości, trzeba w ciągu 2 lat wydać uzyskane środki na własne potrzeby mieszkaniowe. Czyli ktoś, kto sprzedał nieruchomość, musi w tym czasie np. kupić dom czy mieszkanie. A co, jeśli w tym czasie uzyska jedynie przyrzeczenie sprzedaży, czyli po prostu zawrze umowę przedwstępną?
Organy podatkowe nie powinny wydawać decyzji odmawiającej odliczenia VAT jedynie wykazując, że dostawca podatnika był podmiotem nieistniejącym. Konieczne jest wykazanie, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, iż dostawa wiązała się z przestępstwem w zakresie podatku. Organy podatkowe nie mogą jednakże w sposób generalny wymagać od podatnika sprawdzania, czy jego dostawca dysponuje towarami i jest w stanie je dostarczyć. Nie można również wymagać od podatnika weryfikowania, czy jego dostawca wywiązuje się z obowiązku składania deklaracji i zapłaty podatku VAT.
Podatnik, który chce odliczyć VAT nie musi badać, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, dysponuje danymi towarami i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał 22 października 2015 r. wyrok, zgodnie z którym nie można odmówić prawa do odliczenia VAT, jeśli była dostawa, a tylko nie da się ustalić, kto był sprzedawcą. Urzędnicy musieliby wykazać, że kupujący faktycznie nie dochował należytej staranności.
Z perspektywy interesów Skarbu Państwa, za najbardziej szkodliwy rodzaj oszustw podatkowych uznać należy wyłudzenia zwrotów podatku od towarów i usług. O ile bowiem np. zatajenie przed fiskusem osiągniętego w danym okresie rozliczeniowym dochodu wiąże się jedynie z uszczupleniem dochodów budżetowych państwa, podkreślić należy, iż wyłudzenie podatku VAT dodatkowo te dochody zmniejsza. Nie dość bowiem, że oszust podatkowy nie uiszcza należnej daniny, to jeszcze uzyskuje od Skarbu Państwa środki, które mu się faktycznie nie należą. Korzyści związane z tego typu działalnością przestępczą znajdują więc swoje źródła w budżecie państwa, a każda kwota wyłudzona przez oszustów wiąże się ze zmniejszeniem środków przekazywanych przez państwo na inne, społecznie istotne cele. Na oszustach vatowskich tracimy więc wszyscy.
