Jeżeli postanowienia konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej przez Polskę z państwem odbiorcy odsetek, nie nakładają na wypłacającego obowiązku poboru podatku „u źródła” (WHT), niedopuszczalne jest uzupełnianie jej postanowień, posiłkując się wzorem Modelowej Konwencji OECD. Przepis art. 11 polsko-francuskiej konwencji nie przewiduje opodatkowania u źródła odsetek wypłacanych na rzecz spółki francuskiej, nie zawiera też klauzuli ostatecznego beneficjenta (ang. „beneficial owner”) odsetek. Dlatego odsetki wypłacone w ramach umowy o cash pooling na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji mogą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w tym kraju.
Co do zasady, dywidenda uzyskana z tytułu udziału w spółce mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem. Określając zasady opodatkowania dywidend wypłacanych za granicę, w tym np. na Cypr, należy także uwzględnić treść odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska (art. 22a ustawy o CIT). W tym przypadku odpowiednią jest to polsko-cypryjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy uwzględnieniu, iż zmiany stawek dokonuje się od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna, wobec czego podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0,1%.
W większości mikro i małych przedsiębiorstw które podlegają pod ustawę o rachunkowości, czyli prowadzą pełną księgowość, polityka rachunkowości dotycząca amortyzacji dostosowana jest do przepisów podatkowych. Jednak zdarza się, że stawki amortyzacyjne, bilansowa i podatkowa, z różnych powodów odbiegają od siebie. Wówczas powstaje kłopot, jak zaewidencjonować takie zdarzenie gospodarcze, aby żaden koszt nie został ominięty.