Wielu przedsiębiorców prowadzi działalność gospodarczą, dla której wykonywania pojawia się konieczność wysyłania pracowników w delegacje służbowe, również poza granice kraju. Odbywanie przez pracowników zagranicznych podróży służbowych wiążą się z koniecznością ponoszenia wydatków na dojazdy, wyżywienie, hotele. Częste są przypadki, że pracodawca, zamiast ponosić koszty wynajmu pokoi hotelowych, wynajmuje na stałe mieszkanie za granicą, w celu jego wykorzystywania przez pracowników w ramach podróży służbowych.
Organy podatkowe nie stosują już definicji reprezentacji, w której mieszczą się tylko wydatki mające jednocześnie trzy cechy: 1) okazałość, 2) charakteryzujące się ponadprzeciętną miarą i 3) mające na celu wywołanie pozytywnego wrażenia. Przy poparciu sądów administracyjnych za reprezentację organy podatkowe uznają wydatki, które powodują przedstawienie podatnika w dobrym świetle, służą zbudowaniu miłej atmosfery, dobrego wrażenie.
Wydatki na reklamę i promocję produktów lub usług w mediach (internet, gazety, czasopisma, telewizja, radio, gazetki reklamowe) są kosztem podatkowym. Brak jest możliwości bezpośredniego powiązania kosztu reklamy z uzyskanym przychodem stąd koszty te mają charakter pośredni. Zatem można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (dacie zaksięgowania jako koszt).
Przez nieściągalność wierzytelności rozumie się niemożność zaspokojenia wierzyciela z majątku dłużnika pomimo wyczerpania wszystkich przewidzianych prawem środków, w tym również przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto nieściągalność wierzytelności zachodzi zawsze w przypadku niewypłacalności dłużnika, jeżeli jest oczywiste, że z wszczętej egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. Wierzytelności nieściągalne, bez względu na przyczynę ich nieściągalności oraz utworzone na ten cel rezerwy, a także odpisy aktualizujące wartość należności - co do zasady - nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu. Jakie są zatem wyjątki od tej zasady?
Na potrzeby prowadzonej działalności handlowej najmuję lokal i w ramach umowy zobowiązałem się opłacać oprócz czynszu świadczenia dodatkowe: energię elektryczną, wodę oraz rozmowy telefoniczne, według faktur otrzymywanych od dostawców. Faktury mają być jednak wystawiane na firmę, która kiedyś w tym lokalu prowadziła działalność i podpisała umowy z dostawcami, a właściciel lokalu nie wyraził zgody na wystawianie na podstawie faktur własnych dowodów obciążeniowych. Czy mogę zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów, jeśli faktycznie płacę kwoty określone fakturami i jest to udokumentowane w raportach kasowych firmy?
