Tematy - Leasing, Amortyzacja - INFOR.PL

W uchwale 7 sędziów z 8 listopada 2010 r. (sygn. I FPS 3/10) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że podmiot świadczący usługi leasingu powinien włączyć do podstawy opodatkowania VAT tych usług koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Znaczenie tej uchwały komentuje Marcin Chomiuk, dyrektor w dziale prawno - podatkowym PricewaterhouseCoopers.

Okres użytkowania samochodu na podstawie umowy leasingu nie może być liczony do limitu półrocznego, o którym mowa ww. art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (zwolnienie z VAT dla towarów używanych). Leasingobiorca użytkując samochód na podstawie umowy leasingu nie nabył w tym czasie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Samochód wykupiony po zakończeniu umowy leasingu przez leasingobiorcę nie spełnia definicji towaru używanego. Dopiero po upływie 6 miesięcy jego użytkowania od momentu jego wykupu będzie go można sprzedać bez VAT, jako towar używany.

Jeżeli pawilon handlowy wybudowany na cudzym gruncie stanowi odrębny budynek, to należy stosować takie same zasady, jak przy amortyzacji własnego środka trwałego. Czyli budynek niemieszkalny winien być amortyzowany według zasad ogólnych przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych – tj. przy zastosowaniu stawki 2,5 %.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT.

Wydatki poniesione na wykonanie prac budowlanych polegających na dostosowaniu obiektu do prowadzonej działalności gospodarczej należy zakwalifikować jako ulepszenie. Wydatki na ulepszenie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne pod warunkiem, że budynek będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Umowa leasingu według przepisów podatkowych to umowa nazwana kodeksu cywilnego, a także każda inna umowa, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym” oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie zwanej „korzystającym” podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz grunty.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zamierza wyburzyć (zlikwidować) należące do niej budynki wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Na dzień likwidacji wymienione środki trwałe nie zostały w pełni zamortyzowane. Likwidacja nie jest skutkiem zmiany rodzaju działalności lub jej zlikwidowaniu. Spółka zamierza wybudować nowy budynek lepiej przystosowany do prowadzonej działalności gospodarczej. Czy spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część zlikwidowanych środków trwałych

Na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia od urzędu gminy obejmującej lata 2004–2014, dotyczącej gruntu zabudowanego budynkiem kotłowni, nasza jednostka korzysta z tego budynku oraz znajdującego się w nim pieca.

Środek trwały, który może podlegać amortyzacji jako używany do działalności gospodarczej, musi być przede wszystkim kompletny i zdatny do użytku, ale w takim znaczeniu jaką będzie spełniał funkcję w prowadzonej przez podatnika działalności.

W praktyce gospodarczej powstają wątpliwości czy spółka osobowa może dokonać jednorazowej amortyzacji gdy wspólnik prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Fiskus zajmuje tu niekorzystne dla podatników stanowisko.

Pewne wątpliwości budzi sytuacja, gdy przedsiębiorca użytkuje nieruchomości nabyte przez niego w formie spadku lub darowizny a następnie je sprzedaje. Nie wiadomo, czy może zaliczyć do kosztów niezamortyzowaną część wartości tej nieruchomości.

Określenie wartości początkowej budynku będącego środkiem trwałym ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego wyliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu, gdyż stanowi podstawę obliczania tych odpisów. Zasady dotyczące określenia wartości początkowej środków trwałych określone zostały w art. 22g ustawy o PIT.

Odpisów amortyzacyjnych może dokonywać nie tylko właściciel, ale i współwłaściciel. W tym ostatnim przypadku przepisy przewidują szczególne zasady. W praktyce często stosuje się je razem z zasadami ustalania wartości początkowej i wartości odpisów amortyzacyjnych obowiązującymi w przypadku nabycia nieodpłatnego (darowizna, spadek).