Od dochodu ze sprzedaży nieruchomości należy zapłacić podatek. Jednak można zgodnie z prawem zmniejszyć wysokość tego dochodu (a w konsekwencji i podatku), wykazując dopuszczalne koszty uzyskania przychodu. Należą do nich koszty notarialne, koszty pośredników, opłaty planistyczne, nakłady (wydatki związane z remontem czy modernizacją budynku), a także koszt nabycia nieruchomości.
Wielu przedsiębiorców prowadzi działalność gospodarczą, dla której wykonywania pojawia się konieczność wysyłania pracowników w delegacje służbowe, również poza granice kraju. Odbywanie przez pracowników zagranicznych podróży służbowych wiążą się z koniecznością ponoszenia wydatków na dojazdy, wyżywienie, hotele. Częste są przypadki, że pracodawca, zamiast ponosić koszty wynajmu pokoi hotelowych, wynajmuje na stałe mieszkanie za granicą, w celu jego wykorzystywania przez pracowników w ramach podróży służbowych.
Znane jest już pisemne uzasadnienie uchwały Izby Finansowej NSA z 24 października 2011 r. (sygn. II FPS 7/10), w której stosunkiem głosów 22 do 8 wygrała teza, że pakiety medyczne fundowane pracownikom przez pracodawcę są dla pracowników nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.
Uzasadnienie jest bardzo ciekawe, m.in. dlatego, że NSA odniósł się również do kwestii obliczania wartości takiego świadczenia. Ponadto ważne dla podatników argumenty przeciw tezie uchwały znalazły się w zdaniach odrębnych tych sędziów, którzy głosowali przeciw uchwale.
Organy podatkowe nie stosują już definicji reprezentacji, w której mieszczą się tylko wydatki mające jednocześnie trzy cechy: 1) okazałość, 2) charakteryzujące się ponadprzeciętną miarą i 3) mające na celu wywołanie pozytywnego wrażenia. Przy poparciu sądów administracyjnych za reprezentację organy podatkowe uznają wydatki, które powodują przedstawienie podatnika w dobrym świetle, służą zbudowaniu miłej atmosfery, dobrego wrażenie.
Wydatki na reklamę i promocję produktów lub usług w mediach (internet, gazety, czasopisma, telewizja, radio, gazetki reklamowe) są kosztem podatkowym. Brak jest możliwości bezpośredniego powiązania kosztu reklamy z uzyskanym przychodem stąd koszty te mają charakter pośredni. Zatem można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (dacie zaksięgowania jako koszt).
Przez nieściągalność wierzytelności rozumie się niemożność zaspokojenia wierzyciela z majątku dłużnika pomimo wyczerpania wszystkich przewidzianych prawem środków, w tym również przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto nieściągalność wierzytelności zachodzi zawsze w przypadku niewypłacalności dłużnika, jeżeli jest oczywiste, że z wszczętej egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. Wierzytelności nieściągalne, bez względu na przyczynę ich nieściągalności oraz utworzone na ten cel rezerwy, a także odpisy aktualizujące wartość należności - co do zasady - nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu. Jakie są zatem wyjątki od tej zasady?
