Rok podatkowy w Polsce trwa od 1 stycznia do 31 grudnia, natomiast w Wielkiej Brytanii trwa on od 6 kwietnia do 5 kwietnia następnego roku. W wyniku zawartej pomiędzy Polską, a Wielką Brytanią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody z pracy w UK nie są opodatkowane w Polsce, ale są brane pod uwagę przy obliczaniu łącznej kwoty dochodu. Stąd wynika, że osoby które w danym roku uzyskały również dochody z pracy w innych krajach niż UK, mają również obowiązek wykazania swoich dochodów z pracy w Wielkiej Brytanii w swoim rozliczeniu PIT w Polsce.
Pracodawca nie może zaliczyć do kosztów składek z tytułu ubezpieczenia pracownika na życie, jeżeli umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto, nie wyklucza wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy lub wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Pracownik, który chce rozwiązać umowę o pracę ze swoim pracodawcą, musi wiedzieć, jaki okres wypowiedzenia mu przysługuje. Jest to zależne od rodzaju zawartej umowy, czasu, na jaki została zawarta umowa oraz przepracowanego okresu (stażu pracy) u danego pracodawcy, ale nie tylko.
Od 1 lipca 2018 r. wejdzie w życie wielostronna konwencja podatkowa MLI (Multilateral Instrument to Modify Bilateral Tax Treaties), która bezpowrotnie zmieni dotychczasowe reguły fiskalne dotyczące unikania podwójnego opodatkowania. Zmiany będą dotyczyły zarówno zwykłych podatników, jak i krezusów, celebrytów oraz firm. Dla zwykłego Kowalskiego, zarabiającego za granicą, ale posiadającego rodzinę w Polsce, będzie oznaczać zmianę metody unikania podwójnego opodatkowania na mniej korzystną.
W Unii Europejskiej w 2018 roku w 22 spośród 28 państw obowiązują regulacje dotyczące płacy minimalnej. Większość krajów UE obrało politykę systematycznego wzrostu wynagrodzenia minimalnego, zwiększając w te sposób jego udział w przeciętnych wynagrodzeniach. Regulowane na poziomie krajowym stawki wynagrodzenia minimalnego nie obowiązują w Danii, Austrii, Finlandii, Szwecji, na Cyprze oraz we Włoszech. Nie oznacza to jednak, że w tych krajach nie obowiązują żadne przepisy dotyczące płacy minimalnej. Rozwiązania, jakie przyjęły te państwa, polegają na ustalaniu stawek na poziomie sektorów, grup zawodowych czy branży.
Polacy, którzy osiągają dochody za granicą (przykładowo: z pracy, najmu, czy sprzedaży akcji) muszą pamiętać o rozliczeniu dochodów z tego tytułu przed polskim fiskusem. Dokonując takiego rozliczenia trzeba uwzględnić postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej przez Polskę z państwem, w którym dochody te są osiągane. Obowiązek rozliczenia podatku w Polsce nie dotyczy jednak polskich obywateli, którzy na stałe mieszkają poza Polską.
Pracodawcy nie stronią dziś od wykorzystywania wizerunku swoich pracowników. Trudno się temu dziwić, tym bardziej że – słusznie zresztą – twierdzi się, że pracownicy są najważniejszym zasobem organizacji. Wizerunek pracowników pomaga wpłynąć na pozytywną ocenę firmy, niestety często zdarza się, że takie działania odbywają się bez porozumienia z pracownikiem, a przynajmniej bez uzyskania jego wyraźnej zgody na taką formę przetwarzania danych osobowych.
Emigracja zarobkowa oraz umiędzynarodowienie rynku pracy powoduje, że coraz więcej Polaków uzyskuje swoje dochody poza granicami Polski. Najpopularniejszymi rejonami zagranicznymi, gdzie realizują oni swoje plany zawodowe są Wielka Brytania oraz Niemcy. Część z osób wyjeżdżających, lub odbywających kontrakt w innym kraju nie planuje jednak wyjazdu na zawsze – łącząc nadal swoją przyszłość, życie, dom czy rodzinę z Polską. Takie sytuacje są dość częste, ale mogą nastręczać wątpliwości w zakresie podatkowo – prawnym. Czy zarabiając za granicą należy nadal pamiętać o krajowych organach podatkowych? I czy dochody uzyskiwane za granicą mogą kreować zobowiązania podatkowe w Polsce?
