Zgodnie z art. 18 ustawy o VAT komornik, który dokonuje czynności egzekucyjnych wobec podatnika VAT, jest płatnikiem tego podatku. Rzecz jasna ma to miejsce w przypadku sprzedaży majątku przejętego w drodze egzekucji. Jednak podatek VAT nie może być uznany za należność, którą uwzględnia się w planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji jako przypadającą wierzycielowi egzekwującemu lub innemu uczestnikowi podziału. Bowiem Skarb Państwa, będący wierzycielem tej należności, nigdy nie jest wierzycielem egzekwującym w danym postępowaniu egzekucyjnym.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT).
W założeniu, prowadzenie działalności gospodarczej jest ukierunkowane na osiągnięcie jak najwyższego zysku. Sposobów osiągnięcia tego celu jest bardzo wiele. Czasami zdarzyć się może, iż przedsiębiorcy, w dłuższej perspektywie czasowej, opłaci się dokonać sprzedaży w takim systemie rabatowym, że działalność nie tylko, że nie przynosi zysków, ale wręcz straty.
Podmiot francuski, który na terytorium Polski nie ma miejsca zamieszkania, siedziby, stałego miejsca wykonywania działalności, zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług dokonuje dostawy towaru na rzecz polskiego podatnika. Dostawa została dokonana w dniu 28 kwietnia 2011 r. Podatnik francuski na tę okoliczność w dniu 11 maja 2011 r. wystawił fakturę z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca towaru.
„Ustalenie, czy określona osoba jest podatnikiem podatku VAT wymaga dokonania przez sąd krajowy oceny, czy wykorzystywanie omawianego dobra polegające na jego stopniowej sprzedaży następuje w celu uzyskania stałych dochodów, z uwzględnieniem całości okoliczności sprawy, w szczególności czynników wskazujących na zamiar dokonywania tych transakcji w sposób powtarzalny. Nie ma przy tym znaczenia, że właściciel tego dobra nie nabył go w celu późniejszej sprzedaży ani że zostało ono przeniesione do majątku osobistego właściciela i tym samym wyłączone z działalności gospodarczej odrębnej od tej, z tytułu której osobę tę uznaje się za podatnika podatku od wartości dodanej.”