Ustawa o rachunkowości reguluje fakt, że księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Przedsiębiorcy mogą jednak, zgodnie z uregulowaniami obowiązującymi w obrocie gospodarczym, dokonywać rozliczeń w walutach obcych, a także otwierać rachunki w walutach wymienialnych. Waluty obce należy jednak wycenić, a powstałe różnice kursowe ująć odpowiednio dla celów podatkowych.
Spółka, delegując pracownika w zagraniczną podróż służbową, wypłaca zaliczkę w walucie obcej bądź w PLN. Przy księgowaniu kosztów tej podróży spółka stosuje średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień przedłożenia rozliczenia delegacji, natomiast do rozliczenia z pracownikiem – kurs średni NBP z dnia wypłaty zaliczki. Różnica między poniesionymi wydatkami jest rozliczana w PLN. Czy powstałe w ten sposób różnice kursowe są różnicami podatkowymi? Jeśli tak, to czy w pełnej wysokości? Czy ma znaczenie, że zaliczka w całości pokryła wydatki? Czy są różnicami podatkowymi tylko do wysokości zaliczki?
Jeżeli postanowienia konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej przez Polskę z państwem odbiorcy odsetek, nie nakładają na wypłacającego obowiązku poboru podatku „u źródła” (WHT), niedopuszczalne jest uzupełnianie jej postanowień, posiłkując się wzorem Modelowej Konwencji OECD. Przepis art. 11 polsko-francuskiej konwencji nie przewiduje opodatkowania u źródła odsetek wypłacanych na rzecz spółki francuskiej, nie zawiera też klauzuli ostatecznego beneficjenta (ang. „beneficial owner”) odsetek. Dlatego odsetki wypłacone w ramach umowy o cash pooling na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji mogą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w tym kraju.
Co do zasady, dywidenda uzyskana z tytułu udziału w spółce mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem. Określając zasady opodatkowania dywidend wypłacanych za granicę, w tym np. na Cypr, należy także uwzględnić treść odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska (art. 22a ustawy o CIT). W tym przypadku odpowiednią jest to polsko-cypryjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.