Różnorodne uwarunkowania zewnętrzne mogą wymusić na przedsiębiorcy konieczność wdrożenia „obcego” systemu finansowo-księgowego, tj. systemu nie posiadającego (nie obsługującego) polskich znaków diakrytycznych, tj. literek takich jak: ą, ć, ę, ł, ś ….
Podatnik VAT, który wykonuje usługę na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nie musi dokumentować takiej transakcji za pomocą faktury VAT, chyba że zażąda tego usługobiorca. Zasada ta dotyczy także sytuacji, w której pracodawca obciąża pracownika kosztami prywatnych rozmów, przeprowadzonych za pomocą służbowego telefonu komórkowego. Pracodawca nie musi dokumentować takiego obciążenia fakturą, o ile wystawienia faktury nie zażąda pracownik.
Nasza Spółka wdrożyła informatyczny zintegrowany system zarządzania, w ramach którego wszystkie dokumenty firmowe są numerowane chronologicznie - mają nadawany kolejny, unikalny numer. Taki system powoduje, że dwie następujące po sobie faktury nie zawsze będą miały zachowaną ciągłość numeracji. Numery pomiędzy nimi nie pozostają jednak wolne, ale są przypisane innym dokumentom wystawionym w okresie pomiędzy fakturami. Czy taka metoda numeracji faktur, w której brak jest jej ciągłości, przy jednoczesnym zachowaniu unikalności numeru, jest prawidłowa w świetle rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT?
Usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz, gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tą usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.