W związku z pojawiającymi się wątpliwościami oraz rozbieżnymi interpretacjami organów podatkowych w zakresie stosowania przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) dotyczących zwolnienia od podatku dochodowego przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.a-c ustawy, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), uprzejmie wyjaśniam.
W przypadku zagadnień, których rozwiązanie zależy od różnych czynników, jednostka często powołuje się w wyjaśnieniach na przyjęte zasady rachunkowości. Ustawa o rachunkowości nie określa, co należy rozumieć przez zasady (politykę) rachunkowości. Stwierdza jedynie, że są one częścią rachunkowości jednostki i powinny być stosowane tak, żeby sprawozdanie finansowe rzetelnie i jasno przedstawiało sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.
Mam duże wątpliwości dotyczące braku możliwości świadczenia usług prowadzenia ksiąg rachunkowych przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w sytuacji gdy same nie posiadają certyfikatu księgowego, ale zatrudniają pracownika z odpowiednimi uprawnieniami. W art. 19 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest zapis, że: jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się posiadaniem takich uprawnień zawodowych. Czy ustawa ta nie ma pierwszeństwa nad rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i czy w takim razie nie mógłbym jednak jako osoba fizyczna prowadząca działalność świadczyć te usługi, pod warunkiem zatrudnienia odpowiedniego pracownika?
Ustawa o rachunkowości przewiduje różne metody wyceny aktywów i pasywów, m.in. wycenę w koszcie wytworzenia, w cenie nabycia, w cenie zakupu, w kwocie wymagającej zapłaty, w wartości godziwej. Projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości wprowadza nową metodę, która dotychczas była znana tylko z rozporządzenia MF z 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych - metodę wyceny według skorygowanej ceny nabycia.
Na gruncie dzierżawionym od gminy w 1/4 zbudowano segment z czterema samodzielnymi lokalami. Podatnik nie posiada aktu notarialnego na budynek, a jedynie na dzierżawę gruntu. Jest właścicielem mieszkania o największej powierzchni. Każdy z lokatorów finansował oddzielnie budowę swojego mieszkania i w równych kwotach powierzchnię wspólną, np. klatkę schodową, dach, fundamenty. Obecnie podatnicy chcą znieść współwłasność, a przy okazji sporządzić akt notarialny budynku. Notariusz twierdzi, że jedynie właściciel największego mieszkania jest zobowiązany zapłacić podatek od spadku i darowizny od nadwyżki powierzchni mieszkania ponad 1/4. Czy rzeczywiście przy zniesieniu współwłasności tylko lokator dysponujący największą powierzchnią jest zobowiązany zapłacić podatek od spadków i darowizn?
Istotnym elementem zamknięcia roku jest ustalenie wartości bilansowej aktywów i pasywów. W przypadku aktywów trwałych, w tym środków trwałych, ocenia się, czy według najlepszej wiedzy spółki istnieją przesłanki wskazujące na ewentualną trwałą utratę ich wartości. Dokonanie odpisów aktualizujących z tytułu trwałej utraty wartości wpływa nie tylko na wysokość sumy bilansowej, ale także na wynik finansowy. Dlatego zasadność takich odpisów jest w centrum zainteresowania m.in. biegłych rewidentów i właścicieli. Niestety, zapisy ustawy o rachunkowości są dość skąpe w kwestii dokonania odpisów z tytułu utraty wartości.