Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał niedawno, że jeśli uzyskanie od kontrahenta kopii faktury korygującej w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to podatnikowi nie można odmówić prawa do odliczenia VAT, jeśli wykaże on, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w korekcie. Pojawiają się już pierwsze wyroki sądów polskich, uwzględniające wyrok Trybunału. Jednym z nich jest wyrok WSA we Wrocławiu.
Od dochodu ze sprzedaży nieruchomości należy zapłacić podatek. Jednak można zgodnie z prawem zmniejszyć wysokość tego dochodu (a w konsekwencji i podatku), wykazując dopuszczalne koszty uzyskania przychodu. Należą do nich koszty notarialne, koszty pośredników, opłaty planistyczne, nakłady (wydatki związane z remontem czy modernizacją budynku), a także koszt nabycia nieruchomości.
Podatnicy VAT są obowiązani wystawiać faktury, które stwierdzają w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.
Obecnie, organy podatkowe prezentują jednolite stanowisko, zgodnie z którym faktury korygujące przychody, bez względu na przyczynę uzasadniającą korektę przychodów, powinny być rozliczane w okresie rozpoznania przychodu należnego. Poprzednio, w pewnych przypadkach organy zgadzały się na rozliczanie faktur korygujących w dacie ich wystawienia. Czy obecnie prezentowane stanowisko jest prawidłowe?
Podatnik VAT może, przy spełnieniu określonych warunków, wybrać kraj opodatkowania dokonanej dostawy towarów - w przypadku, gdy sprzedaż realizowana jest na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, a nabywcą jest podmiot nierozpoznający transakcji wewnątrzwspólnotowych. W takim przypadku mamy bowiem do czynienia ze sprzedażą wysyłkową. Ustawodawca w ustawie o VAT zdecydował się nie tylko na zdefiniowanie przywołanego pojęcia, ale określił również reguły jakie mają zastosowanie do takich czynności - w szczególności co do wyboru kraju opodatkowania.
Wielu przedsiębiorców prowadzi działalność gospodarczą, dla której wykonywania pojawia się konieczność wysyłania pracowników w delegacje służbowe, również poza granice kraju. Odbywanie przez pracowników zagranicznych podróży służbowych wiążą się z koniecznością ponoszenia wydatków na dojazdy, wyżywienie, hotele. Częste są przypadki, że pracodawca, zamiast ponosić koszty wynajmu pokoi hotelowych, wynajmuje na stałe mieszkanie za granicą, w celu jego wykorzystywania przez pracowników w ramach podróży służbowych.
Pojęcie „pustej faktury” odnosi się do sytuacji, w której podatnik wystawi fakturę VAT, która nie odzwierciedla stanu faktycznego. Będzie to miało miejsce, gdy podatnik na fakturze wykaże dostawę towarów, bądź usługę, której nigdy nie było. Pomimo, że podatek wykazany w fakturze zostanie zaewidencjonowany, uwzględniony w deklaracji VAT-7 i zapłacony, organ skarbowy, który ujawni tego rodzaju nieprawidłowość, dokona korekty złożonego rozliczenia.
Obowiązek podatkowy w VAT w przypadku dokonania wpłaty zaliczki na rzecz podatnika podatku wartości dodanej, istnieje wyłącznie w sytuacji gdy podatnik ten wystawi na rzecz podatnika fakturę (invoice, rechung, etc.) potwierdzającą otrzymanie przez ten podmiot części lub całości wynagrodzenia przed realizacją dostawy, w tym także przedpłatę. Dlatego też faktura wystawiona przez ww. podmiot, która nie potwierdza otrzymania przedpłaty, lecz wzywa do jej uiszczenia nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w VAT.
Organy podatkowe nie stosują już definicji reprezentacji, w której mieszczą się tylko wydatki mające jednocześnie trzy cechy: 1) okazałość, 2) charakteryzujące się ponadprzeciętną miarą i 3) mające na celu wywołanie pozytywnego wrażenia. Przy poparciu sądów administracyjnych za reprezentację organy podatkowe uznają wydatki, które powodują przedstawienie podatnika w dobrym świetle, służą zbudowaniu miłej atmosfery, dobrego wrażenie.
